Artık çocuklarımız ve torunlarımız için gelecek adına ümit ışıkları yanmaya başladı. Benim gördüklerimi siz de görmüş olsaydınız gözleriniz parlar, dudaklarınızda tebessüm, kalbiniz geleceğe yelken açmış bir şekilde evinize dönerdiniz.
İki günden beri aklımdan çıkmıyor. Büyük bir salonda, birçok ilk ve orta okul öğrencisi ve onlarla ilgilenen, destek olan üniversite ve yüksek okulda okuyan tertemiz gençlerimiz. Erdemli, gayretli ve ufukları alabildiğine geniş. Geleceğe atlarını şaha kaldırmış süvariler. Ayrımcılığın ve okuyan gençlerimizin yaşadıkları zorlukların farkındalar. En önemlisi de kendilerinin bu problemleri bizatihi yaşamış ve yaşıyor olmaları. Artık haksızlığa dur diyen ve hakkını arayacak bilinçli bir gençlik var ve yetişmekte.
Keşke bu gibi etüd merkezleri fazlalaşsa. Bu konularda birbirimize gıpta etsek ya da sık yaptığımız kıskanmayı bu gibi güzel işlere kullansak. Umarım bundan sonra kar topu misali artarak gelir sayıları. Belçika’da yaşayan toplumların birbirini daha iyi tanıması, suni olarak ortaya atılan ve empoze edilip devam ettirilmeye çalışılan korkuların bertaraf edilmesi adına yapılabilecek en doğru şey budur. Eğitim! Bilgilenmek, diyaloğa girmek, kendimizi anlayabilecekleri şekilde tanıtmak.
Bu isimsiz kahramanlar, çocuklarımızın ihtiyaç duydukları matematik, fizik, kimya, yabancı diller gibi dersleri birebir veriyorlar. Bilgilerini aktararak hem kendileri aydınlanıyor hem de başkalarını aydınlatıyorlar. Temsil makamında oldukları için çocuklarımıza da güzel, etkili örnek oluyorlar. Ne demiş Ziya Paşa; “Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz, Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde”. Nede güzel oturuyor bu söz bizim gençlerin hallerine. Bunlar daha ilk adımlar. Alınması gereken daha çok yol var. Hiçbir şey için geç kalınmış değil! Yeter ki azimle, yavaşta olsa ilerlemeyi kendimize şiar edinelim. Yapılanlar ve yapanlar takdir edenlerin hatıralarında güzel bir yer alacaktır.
Sahi camilerimiz neden din derslerinin yanında, okul derslerine yardımcı olan dersleri de organize etmez? Bilen var mı? Ne demiş Üstad; “Vicdanın ziyası, ulûm-u diniyedir. Aklın nuru, fünun-u medeniyedir…” Aklı da kalbi de eşit, dengeli olarak beslemek lazım. Beslemek lazım ki ortaya hakikat çıksın. “Yoksa ilimsiz din kör, dinsiz ilim topaldır.”
Ufka doğru bakışlarımızı daha da ilerletmek ve genişletmek ümidiyle.
