Öncelikle olaya toplumsal olarak mı ya da kişisel olarak mı bakmayı bir türlü beceremedik!…
İlerleyen günlerde bir toplumu ilgilendirecek olayların neticesini önceden sezerek toplumun etkilenmemesi için belli bir kitleyi harekete geçirmek için tepki gösteren kişiye çeşitli yaftalarda bulunmak bizim hastalığımızdır.
Kendisi “oncu”, “buncu”, “şuncu” gibi çeşitlemeli olduğu için bu tepki gösteren kişiye destek veren kitlede, ona göre kendisinin olduğu gibi “oncu”, “buncu”, “şuncu” dur.
Zira fikri yok ki fikir tartışmasına girebilsin.
Onun tek bildiği “oncu”, “buncu”, “şuncu” olmaktır.
Gent şehrinde olaylara bakış ise bunun daha ötesinde..
Hepimiz mahalle fırınlarını biliriz.
Hamurun maya vakti ve fırın içine koyulan hamurların ekmek olması için bekleme pişme süresince beklemekten başka bir işi olmayan kadınların yaptığı boş gereksiz yere mevzunun uzatıldığı sohbetler vardır.
Bu sohbetler aslında kimsenin gündemi değildir.
Sadece fırındaki kadınların gündemidir.
Gent’te de durum tabiri caiz ise bundan farksız.
Fikir söyleyen “oncu”, “buncu”, “şuncu” oluyor, gerisi ise tamamen fırındaki kadınların muhabbeti…
Kimse söyleyeceğim söze gücenmesin.
Oynatmasını beceremeyeni oynatırlar.
Belçika’da olan Emirdağlılar bana göre buradaki sayılarının kalabalığı ile hiç öğünmesin.
Kolektif olarak başarıları sayılıdır.
Bu başarının ne olduğunuda düşünerek buluruz.
Bireysel başarılar var…
Yani:
Emirdağlılar oynatmayı beceremiyor…
Gentte onlarca Emirdağ ve köylerinin dernekleri var.
Her biri ayrı telden çalıyor.
Hepsi orkestra şefi olmak istiyor.
Hepsi orkestra şefi olmak istediği için bir türlü senfoni parçası çalamıyor.
Hepsi efelik tasladığı için tek kişilik zeybek havasındalar.
Zeybek oyunu güzeldir ama oyunda figürler ve enstrümanı sayılı olduğu için belli bir süre sonra izleyene ve dinleyene bıkkınlık veriyor.
Oysa birisi yaylı, birisi vurmalı birileri üfleme çalgı olmayı bir kabul etse izlemeye ve dinlemeye doyum olmayan bir senfoni orkestrası olacaklar.
Bu girişten sonra artık ister istemez benimde müdahil olduğum asıl mevzuya gelelim…
Avrupa Demokratlar Birliği adı ile UETD Belçika kurulum aşamasında.
Misyonu vizyonu tam manası ile kamuoyuna ne kadar anlatıldı, seçilmişlerin mi yoksa atanmışların mı söz hakkı olacağını bilmiyorum. Atanmışların lobi faaliyeti yapacağı bir kulüp olacak faaliyeti yapacak desem Avrupa’da o kadar ülkede sesli bir şekilde yapılanma içerisinde bulunmazlar.
Seçilmişlerin görev yapacağı bir birlik desem Belçika o görüntü içerisinde değil.
Atanmışta olsa seçilmişte olsa hepsinin tek gayesi ülkemizi en iyi şekilde temsil etmek ise hiçbir sözüm yok.
Ancak,
Mevzu Avrupa’daki Türk toplumunun sorunlarının giderilmesi misyonlarından bir tanesi ise 50 yıl önce Belçika’ya gelerek şu an sayıları 200 bini bulan Emirdağlıları hiç kimse yok sayamaz…
Bunu adı ister A olsun ister B olsun isterse UETD olsun.
Belçika’da Milletvekilleri, Parlementer, Belediye Başkanı, Belediye Başkan Yardımcıları ve Belediye Meclis Üyeleri çıkartan Emirdağlıları temsiliyette sayıları kadar yer vermeye mecburdur.
Almanya’daki, Fransa’daki, Avusturya’daki sorunların tespiti ve çözümünde Emirdağlıların adı geçmeye bilir ama söz konusu ülke Belçika olunca sorunların tespiti ve çözümünde ilk söz Emirdağlılarda olmalıdır.
UETD Belçika’da bir yapılanma olmaya başlayınca bu yapılanmanın en tepesinden en altına kadar çoğunluğunun Emirdağlı olmasını istemekte Emirdağlıların hakkıdır.
Tepe noktasınında bu konudan haberdar olmasını istemekte olağandır.
50 yılını Belçika’ya vermiş olan 200 bin Emirdağlının buen doğal hakkıdır.
Bunu isteyende oyun bozan, provokatör olmaz.
İlerleyen zamanlarda Emirdağlıların bu oluşumda söz sahibi olmayacağını sezerek toplumu bu konuda bilgilendirmek isteyen kişiye yafta vurulmaz, o tepki gösteren kişiye de destek verenlere “oncu”, “buncu”, “şuncu” denilemez.
İleride bu UETD Belçika oluşumunun en tepesinden en alt kademesine kadar Emirdağlılara yeteri kadar temsiliyet verilmeyecek diye tepki gösteren kişinin karşısına ne yazık ki Emirdağlıların çıkması çok üzücü. Onun tepkisine destek verenlerde ne yazık ki besleme oluyor.
Beslenen beslemeyi bilir.
Allaha şükür şu yaşıma kadar beslenmediğim için besleme olmadım birilerinin tabiri ile.
18 yıldır Sarı Basın Kartlı olarak gazeteci, son bir yıldırda gazeteciliğimin yanında prodüksiyon işleri yaptığım için besleme olmak nasıldır bilmem.
Gazeteciliğimde mensubu olduğum kurum haricinde hiçbir yerden bir kuruş almadım.
Ama televizyon programları yaptığım prodüksiyon işlerimde reklam bedellerini aldım. Parasının aldığım hiçbir firmanın yada kişinin borazanı olmadım.
Yaptığım işin bedelini aldım aldığım bedel yaptığım işin bedelidir, benim biat edeceğim bedel değildir.
Bu yazdığımın aksini söyleyecek kişiye söylediği lafı yedirtirim.
Asıl mevzuumuza geri dönecek olursak;
Söz konusu birlik hakkında Emirdağlıların tepkileri yazılması sonrasında bu birlik temsilcilerinin talepleri ile yapılan toplantıya davetli olarak katıldım.
Ve toplantının başında orada bulunan tüm kişilere bu toplantıyı ses kaydı yapacağımı söyledim ve kabul edilmesinin ardından masaya oturdum.
Bu ses kaydındaki tek düşüncemde toplantı sonrası söylenen sözlerin “söylemedim” olmamasıdır.
Zira burada söylenen sözler söylenmedi oluyor.
Bu düşünce içinde gizli saklı değil, masada olanların tamamın bilgisi ne onayı dahilinde ses kaydı yaptım.
Toplantıda oradan buradan “o bunu dedi”, “şu bunu dedi” gibi laf lakırtıları vardı genellikle. Rahatsız konusu belli. Konu donup dolaşıp bir kişiye kilitleniyor ve bu gerginliğin altında bu kişinin olduğu belitliyor.
Ben sayıları 200 bini bulan Emirdağ toplumu derken onlar bir kişi diyor.
Yapılan haberinde birliği karalama kampanyası olduğu dile getirilirken altında da yine aynı kişinin olduğu ima ediliyor.
Ve bu tepki haberi sonrası oluşum içinde olan bu birliğe bir tane fazla Emirdağlı girse ben görevimi yerine getirmiş hissedeceğimi toplantıda ifade etmekten kaçmadım. Ama sonrasında bu düşüncemim habercilikle ve etik tartışması içine girdik.
Ben Afyonlu bir gazeteciyim.
Belçika’da oluşacak bunu adı ve misyonu ne olursa olsun bir oluşumda Emirdağlıların fazla yer alması için lobicilik faaliyetide yaparım bir takım yerlere rahatsızlık verecek yazılarda yazarım.
Buna ister lobicilik, ister mikro milliyetçilik, ister hemşerilik isterseniz faşistlik yakıştırmalarında bulunun umuruma gelmez.
Benim yazacağım yazı bir tane fazla Emirdağlı hemşerimi o oluşum içine alırmı o bana yeter. Yoksa benim hakkımdaki söylemleriniz umuruma gelmez.
Benim rahatsızlığım Emirdağlılara yeteri kadar hak ettikleri temsiliyet hakları verilmeyişi, sizin rahatsızlığınız ise Osman Mızrak.
Allah Aşkına o toplantıdada ifade ettiğim gibi;
Mademki sizin oluşumunuzdaki engel Osman Mızrak, Genel Merkeziniz “Osman Mızrak bu oluşum içinde hiçbir zaman yer almayacak” şeklinde açıklama yapsın sizde rahatlayın, böyle bir düşünce içinde ise bu yapılacak açıklama sonrasında yer alamayacağını bilecek olan Osman Mızrakta rahatlasın ve sizin ifadenizle Osman Mızrak yüzünde önleri kapanan diğer Emirdağlılarda rahatlasın.
Benim bu konuda söyleyeceklerim bu kadar. Bundan sonra Emirdağlılar söyleyecektir.
Unutmadan son olarak toplantıda genç bir arkadaşım “UETD 2004 yılında kuruldu. 2004 yılından beri Emirdağlılar neredeydi şimdi ortaya cıkıyorlar” şeklinde ifadede bulundu.
Ben 1 haftadır buradayım.
Bunun yanıtını veremem.
2004 yılından beri nerede olduğunuzu soran bu genç arkadaşa siz yanıt verin.
İsmail SAGUN
Gazeteci – Program Yapımcısı
Belemtürktv Türkiye Temsilcisi
