BİR GÖNÜLLÜLÜK HİKAYESİ
14 Mayıs 2015 Perşembe günü hayatım boyumca hiç unutmadan, yüzümde tatlı bir tebessümle hatırlayacağım yegane günlerden biri olarak hatırımda kalacak.
Bir gün öncesinde büyük bir heyecanla Brüksel’den, İstanbul Atatürk Havaalanına uçacaktım. Havaalanına gelip bagajımı teslim ettikten sonra, uçağımın kalkmasını beklediğim saatlerde içim pır pır ediyor; son bir yılda yaşadıklarımı, bu seyahatin amacını, İstanbul’da olacağım süre içerisinde yaşayacaklarımı düşünüyordum. Ertesi gün tanışacağım kişiler nasıl birileriydi acaba? Bizleri nasıl karşılayacaklardı? Daha önce kendileri hakkında hiç bilgi sahibi olmadığım kişilerle birlikte önce bir kahvaltı yapacak, ardından da dernek lokallerine geçip bir toplantı yapacaktık.
“8 Gönüllü Anne Derneği Yönetim Kurulu” olarak bir yıldan beri büyük emekler ve özverilerle yaptığımız etkinliklerden bize inanarak, bizi destekleyen hayırseverler sayesinde elde ettiğimiz meblağı kız çocuklarının okutulması için bağışlamak istiyorduk. Bu konuda bize yardımcı olabilecek en güvenilir kurumun ise Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği olduğuna inanıyorduk. İstanbul’a gitmeden önce 8 Gönüllü Annelerimizden Sevim Çatal arkadaşımız vasıtasıyla tanıdığımız ÇYDD Avcılar Şubesinden Emine Hanta isimli hanımefendi ile iletişime geçip, onlara kız çocuklarımızın okutulması için bir bağışta bulunacağımızı bildirmiştik. Belçika’da olduğumuz dönemde kendileriyle iletişimimiz devam etmiş, 14 Mayıs 2015 Perşembe günü kendileriyle bir araya gelme kararını almıştık. 8 Gönüllü Anne Derneği’ni temsilen Ayten Kapılar, Sevim Çatal, Döne Sönmez, Naciye Dumanoğlu ve ben Zülbiye Ayaz heyecanla kendileriyle tanışacağımız anı bekliyorduk. Şahsi nedenlerle bu seyahette aramızda bulunamayan diğer gönüllü annelerimiz Meryem Arıkan ve Sevim Ünal’ın da aynı duyguları bizlerle paylaştıklarını hissediyorduk. ÇYDD Avcılar Şubesi gönüllüleri o günün sabahında bizleri otelimizden alıp, kahvaltı yapılacak mekana getirdiler. Oraya vardığımızda her biri diğerinde sıcakkanlı ve misafirperver ÇYDD gönüllüleri bizleri içten bir sıcaklıkla karşıladılar. Sanki birbirimizi yıllardır tanıyormuşuz gibi sohbetlere daldık. Sevgi dolu bir ortamda yapılan kahvaltı, içilen kahvelerden sonra istikamet dernek lokali idi. Orada ÇYDD Avcılar Şubesi Başkanı Sn. Işık Kırmacıoğlu ile toplantı yapacak, ÇYDD çalışmaları hakkında bilgilendirilecek ve bağışımız ile ilgili görüşme yapacaktık. Biz lokale ilk varanlardandık. İçeriye adım atar atmaz ÇYDD kurucu üyelerinden merhum Prof. Dr. Türkan Saylan’ın fotoğrafı ve yanında çerçevelenmiş bir sözü hemen dikkatimi çekti:
“Gönüllülük sanıldığı gibi boş vakitlerini değerlendirmek değildir. Gönüllülük, hiç bir çıkar, ün, ünvan beklemeden, toplumsal olayları düzeltmek, değiştirmek, mutsuzları mutlu kılmak, tek başımıza çözemediğimiz sorunları birlikte çözmeye çalışmak gibi çok ciddi konularda guruplar halinde fikir ve eylem üretmek anlamına gelmektedir.”
Prof. Dr. Türkan Saylan
Hayatının büyük bir bölümünü gönüllü işlere adamış büyük bilim kadını Türkan hocamızın sözleri… Üzerinde uzunca düşünme gerektiren sözler… Bu sözler, bir süredir çıkmış olduğum gönüllülük yolculuğunda rotamın ne kadar doğru olduğunu bana bir kez daha hissettirdi.
Sn. Işık Kırmacıoğlu’nun lokale gelişiyle toplantımız başladı. Önce tanıştık, sonrasında ise daha önceden de bildiğimiz ÇYDD’nin çalışmaları hakkında daha ayrıntılı bilgilendirildik. Oldukça dostane geçen bir toplantının sonunda “8 Gönüllü Anne Derneği” adına 2 kız öğrencimizin 12 yaşından başlayarak öğretim hayatlarının sonunan kadar (10 yıl boyunca) eğitim burslarını üstlenmiş olduk. Bunun yanında, yapmış oldukları yardım çağrısıyla 8 Gönüllü Anne Derneği’nin kurulmasına vesile olan Van’ın Başkale İlçesi Albayrak Köyü ilkokuluna da, anasınınıfını donatmak üzere gerekli bağışı yaptık.
Ayrıca, Eğitim Fakültesi öğrencisi bir kız çocuğumuzun üniversite hayatı boyunca alacağı ve BERK Eğitim Gönüllüleri Derneği tarafından karşılanacak olan eğitim bursunu başlattık.
O gün 3 kız çocuğumuzun, belki de babası olmadığı ya da başka nedenlerle okul giderleri karşılanamadığı için eğitimlerini yarıda bırakmak zorunda kalabilecek olan 3 kız çocuğunun hayatlarının akışını değiştirdik.
Şimdi sizlerden durup, biraz düşünmenizi rica ediyorum. Aldığımız hangi ev, araba ya da giysiler bizlere aynı hazzı verebilir? Ya da hangi mutluluk bunun önüne geçebilir? Hele ki, o çocuklar okullarını bitirip, donanımlı, özgüveni yerinde, meslek sahibi bireyler olarak karşımıza çıktığında, sanırım bu mutluluk ve gurur katlanacaktır.
Bu vesileyle, bu güne kadar yapmış olduğumuz etkinliklerde bize maddi ve manevi desteklerini esirgemeyen tüm hayırseverlere teşekkür etmek isterim.
Sizlerin de aynı mutluluğu bir gün yaşamanız ve yaşatmanız dileğiyle…
Saygılarımla,
Zülbiye Ayaz
